Pierwszy raz z kompasem i mapą spotkałem się jako dziecko w harcerstwie. To tam nauczono mnie wyznaczać azymut, odnajdywać drogę i czytać mapę. Bardzo mnie to fascynowało. Posiadam wiele map w wersji papierowej i nadal je kupuje. Wszędzie gdzie jadę w nowe miejsca kupuję mapę w wersji papierowej. Pomimo posiadania nawigacji nie wyobrażam sobie poruszania się bez mapy w plecaku. Tak na wszelki wypadek.
Nawigacyjne szaleństwo rozpoczęło się w 2003 roku, kiedy nawigacje GPS osiągnęły cenę przystępną dla zwykłego Kowalskiego. W chwili obecnej nawigacje pozwalają nam nie tylko na korzystanie z mapy ale również możemy określić swoją dokładną pozycję, zobaczyć na jakiej wysokości się znajdujemy i ile jeszcze mamy do naszego celu. Urządzenia GPS są coraz mniejsze a firmy które je produkują prześcigają się w pomysłach ich umieszczenia i wykorzystania. Zauważam wiele osób posiadających GPS w naręcznym zegarku który poza wszystkimi wymienionymi wyżej funkcjami w wielu przypadkach posiada jeszcze funkcje treningowe. Wszystko to przeważa nad mapą papierową która w dodatku sama się nie aktualizuje w przeciwieństwie do GPS-u. Pozostaje tylko jedna mała wada tych urządzeń. Wszystkie one potrzebują do swojego działania energii. Jeśli wybieramy się tylko na jednodniową wycieczkę to oczywiście bateria nam wystarczy, ale jeśli zamierzamy spędzić w górach tydzień śpiąc pod namiotem to zaczynamy mieć problem.
Mapa w wersji papierowej jest lekka, ja używam tych laminowanych więc jest wodoodporna i nie wymaga ładowania. Wszystkie innym urządzeniom musimy zapewnić potrzebną do pracy energie.
Ja używam mapy i ręcznego GPS jednocześnie. Na mapach wyznaczam sobie trasy jakimi mam zamiar iść a na GPS-ie odnajduje swoją pozycję i wysokość.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz